DE GROT VAN PLATO.
Zo gauw het woord spiritueel of spiritualiteit valt in een gesprek haken er nog steeds veel mensen af en trekken zich terug uit het gesprek of gaan vol in de aanval met al hun voor-oordelen.
Het is kennelijk voor veel mensen nog steeds een "beladen" woord.
Met "beladen" bedoel ik dan een woord-begrip wat onmiddellijk mentale en emotionele weerstand oproept.
Hoe meer we gaan beseffen dat spiritueel leven eigenlijk gaat over een levenswijze die verbonden is met zelfkennis en met nieuwsgierigheid naar het onbekende, des te normaler, algemener en meer ingeburgerd de betekenis van het woord kan worden.
Toen ik eind jaren 70 begon met yogalessen te geven was de eerste reactie van veel mensen: Oh... dat zweverige gedoe, dan moet ik zeker op mijn kop leren staan:)
Nu, 35 jaar later is yoga heel normaal en ingeburgerd.
Spiritualiteit gaat, mijns inziens, over het ontdekken van de kracht en de wijsheid in jezelf. Het ervaren van de Bron van Wijsheid in jezelf.
Niet alleen ten gunste van jezelf, ook in het belang van alle mensen en alle leven.
Plato, een Grieks filosoof en schrijver, leerling van Socrates en leraar van Aristoteles, is een van de meest invloedrijke denkers in de westerse filosofie.
Hij vertelt in zijn Mythe van de Grot het verhaal van mensen die in een grot leven. Zij zijn vastgebonden, gevangen, en kunnen zich fysiek niet omdraaien. Voor hen bevindt zich een rotswand. Achter hen bevindt zich een Lichtbron. Ze zien de schaduwen op de rotswand als hun enige werkelijkheid en zitten gevangen in onmacht, in duisternis en in bewegingloosheid.
Onze ziel is echter bewoner van beide werelden, van de Schaduwwereld én van de Lichtwereld. We leven, als ziel en Lichtvonk, in een aards lichaam. Je zou dit kunnen zien als een omhulling, die de inwonende ziel beschermt tegen overdruk, net zoals een duiker een duikers-pak aantrekt om op grotere diepten de onderwaterwereld te leren kennen.
Het aardse deel van de ziel wordt ook wel psyche genoemd.
Naarmate we ervaring opdoen en zelfkennis ontwikkelen leren we beseffen dat we een keuze hebben om ons innerlijk om te keren, toe te keren, naar die Bron van Licht. Wanneer we dat doen worden we ons gaandeweg bewust van een andere, nieuwe, werkelijkheid, de werkelijkheid van de Lichtkant van onze ziel.
Dit ziels-bewustzijn, ook wel innerlijk weten genoemd, heeft een heel ander denk-kader en feedback-systeem, dan ons psychische ego-feedbacksysteem wat gebaseerd is op de schaduwbeelden.
Wij hebben als mens de mogelijkheid om deze twee werkelijkheden, te leren kennen en met elkaar te verbinden. Ons toe te keren naar ons innerlijk weten, dat waarde leren geven en zo, hier op aarde, een andere werkelijkheid te scheppen: Je Licht te leven....
Spiritueel leven houdt dan in: jezelf leren kennen én tegelijkertijd de verbinding en verbondenheid ontdekken met alles en iedereen om je heen.
Zo gauw het woord spiritueel of spiritualiteit valt in een gesprek haken er nog steeds veel mensen af en trekken zich terug uit het gesprek of gaan vol in de aanval met al hun voor-oordelen.
Het is kennelijk voor veel mensen nog steeds een "beladen" woord.
Met "beladen" bedoel ik dan een woord-begrip wat onmiddellijk mentale en emotionele weerstand oproept.
Hoe meer we gaan beseffen dat spiritueel leven eigenlijk gaat over een levenswijze die verbonden is met zelfkennis en met nieuwsgierigheid naar het onbekende, des te normaler, algemener en meer ingeburgerd de betekenis van het woord kan worden.
Toen ik eind jaren 70 begon met yogalessen te geven was de eerste reactie van veel mensen: Oh... dat zweverige gedoe, dan moet ik zeker op mijn kop leren staan:)
Nu, 35 jaar later is yoga heel normaal en ingeburgerd.
Spiritualiteit gaat, mijns inziens, over het ontdekken van de kracht en de wijsheid in jezelf. Het ervaren van de Bron van Wijsheid in jezelf.
Niet alleen ten gunste van jezelf, ook in het belang van alle mensen en alle leven.
Plato, een Grieks filosoof en schrijver, leerling van Socrates en leraar van Aristoteles, is een van de meest invloedrijke denkers in de westerse filosofie.
Hij vertelt in zijn Mythe van de Grot het verhaal van mensen die in een grot leven. Zij zijn vastgebonden, gevangen, en kunnen zich fysiek niet omdraaien. Voor hen bevindt zich een rotswand. Achter hen bevindt zich een Lichtbron. Ze zien de schaduwen op de rotswand als hun enige werkelijkheid en zitten gevangen in onmacht, in duisternis en in bewegingloosheid.
Onze ziel is echter bewoner van beide werelden, van de Schaduwwereld én van de Lichtwereld. We leven, als ziel en Lichtvonk, in een aards lichaam. Je zou dit kunnen zien als een omhulling, die de inwonende ziel beschermt tegen overdruk, net zoals een duiker een duikers-pak aantrekt om op grotere diepten de onderwaterwereld te leren kennen.
Het aardse deel van de ziel wordt ook wel psyche genoemd.
Naarmate we ervaring opdoen en zelfkennis ontwikkelen leren we beseffen dat we een keuze hebben om ons innerlijk om te keren, toe te keren, naar die Bron van Licht. Wanneer we dat doen worden we ons gaandeweg bewust van een andere, nieuwe, werkelijkheid, de werkelijkheid van de Lichtkant van onze ziel.
Dit ziels-bewustzijn, ook wel innerlijk weten genoemd, heeft een heel ander denk-kader en feedback-systeem, dan ons psychische ego-feedbacksysteem wat gebaseerd is op de schaduwbeelden.
Wij hebben als mens de mogelijkheid om deze twee werkelijkheden, te leren kennen en met elkaar te verbinden. Ons toe te keren naar ons innerlijk weten, dat waarde leren geven en zo, hier op aarde, een andere werkelijkheid te scheppen: Je Licht te leven....
Spiritueel leven houdt dan in: jezelf leren kennen én tegelijkertijd de verbinding en verbondenheid ontdekken met alles en iedereen om je heen.
