26 juni 2014.

Kiezen.
Vandaag wat overdenkingen betreffende het woord-begrip "kiezen".
wat betekent het eigenlijk dat we kunnen en mogen kiezen? Of dat we soms het gevoel - of de gedachte/overtuiging - hebben dat we niks te kiezen hebben? Wat is de motiverende energie, de drive, kracht achter de keuzes van mensen? Hoe "vrij" is eigenlijk een vrije keuze?

Er zijn heel veel inspirerende voorbeelden van mensen die - gegeven hun feitelijke, fysieke, en/of mentale situatie - een bewuste keuze maken. Bijvoorbeeld als je ziek bent en dood gaat heb je weinig keuze ( denk je). Toch zijn ook hier voorbeelden van mensen zoals het jonge meisje Laura Maaskant ( kijk maar eens op haar blog) die deze feitelijke fysieke begrenzing in haar levens-tijd op deze aarde omgezet heeft in een andere realiteits-beleving van de haar gegeven tijd. Zoals ze zelf schrijft: langzaam aan loskoppelen van de fysieke realiteit en de mentale realiteit. Een inspirerend voorbeeld om andere kwaliteiten en mogelijkheden aan te spreken en uit te dragen.
Toch blijft de vraag hangen hoe vrij deze bewuste keuze is?

Er zijn nog vele andere inspirerende voorbeelden van mensen, jong en oud, die - bijvoorbeeld met - of na het oplopen van - een lichamelijke handicap - een bewuste keuze maken om een andere richting in te slaan. Vanuit een ander werkelijkheidsperspectief opnieuw richting geven aan hun levens-tijd en levens-loop.

Uit welke bron komt dan de motivatie vandaan?
Wat is de " drive" ?
Hoe vrij is deze bewust gemaakte keuze?

Boeiende vragen om over na te denken en je bewust te worden van de motivaties van jouw bewuste en onbewuste keuzes in je leven:)
Waar kies jij voor en vanuit welke motivatie?

Vind ik leuk

Kinneys Lake in Canada.


Ook een schitterende, natuurlijke, spiegel.
Zo boven, zo beneden....
en dan is er natuurlijk ook nog de aanwezige waarnemende getuige....

25 juni 2014.

De spiegel.

Een spiegel is eigenlijk een heel speciaal fenomeen!
Je kijkt erin en wordt weerkaatst/weerspiegeld. De spiegel is altijd even correct en snel! Hij vervult zijn taak te goeder trouw: weerkaatsen wat zich voor hem/haar beweegt.
Meer wordt er niet gevraagd.
De spiegel bedenkt niets nieuws, is niet creatief en is oertrouw. 
Toont geen veranderingen maar laat steeds zien wat hij te zien krijgt! Niet meer en ook niet minder. Een spiegel draagt vanuit zichzelf nooit iets bij tot wat hij laat zien. Hij kan het gewoon niet.
De functie van de spiegel is: weer te geven wat hij ziet.
Wil je dus iets veranderen aan het weerspiegelde beeld, dan zal die verandering plaats moeten vinden bij diegene of datgene wat kijkt en weerspiegeld wordt.

Een speelse uitdaging en ontdekkingstocht kan het ook zijn om datgene wat weerspiegeld wordt niet langer te willen veranderen,verbeteren, maar te accepteren wat is... en dan te voelen wat deze terugkaatsing met jou doet, in jou in beweging zet....?

En dan zou dan zomaar kunnen zijn dat je het weerspiegelde - zelf - beeld doorbreekt... en in een andere werkelijkheid terecht komt:)

Veel plezier met deze ontdekkingstocht!

25 juni 2014.

Een ander referentiekader - grotere verbanden herkennen.

Tijdens mijn eindexamen op de HBS hadden we o.a. wiskunde-examen. Ik had er heel hard voor geleerd want het was niet mijn sterkste vak en ik wilde zo graag slagen! De ochtend van het examen stond ik vroeg op op nog extra tentamen-opdrachten te maken. Met stress in mijn lijf ging ik naar school. Eenmaal gezeten in de aula kregen we onze examens aangereikt. Ik keek naar de opgaven en.....kreeg een totale black-out. Niets snapte ik ervan! En ik had nog wel zo mijn best gedaan... Ik liet mijn hoofd in mijn handen zakken en sloot mijn ogen...nadat ik even zo gezeten had spoorde ik mezelf innerlijk aan om toch maar te beginnen en te kijken hoe ver ik kwam.
Ik opende mijn ogen en las de opdrachten opnieuw. En ineens snapte ik de grotere verbanden. Ik zag de oplossingen! Met hernieuwd enthousiasme ging ik aan de slag en maakte de opdrachten. Ik scoorde een 8 op mijn eindlijst! En dat terwijl ik het hele jaar onvoldoende had gestaan, ondanks mijn harde werken. Ik ontdekte dat ik ergens innerlijk "wist" hoe vanuit een ander perspectief te kijken. Dit spontaan herontdekte vermogen werd mede bepalend en aansturend in mijn verdere levensloop.

Zulke gebeurtenissen overkomen steeds meer mensen en kinderen. Vooral de jongere generatie heeft vaak nog een grote affiniteit met hun intuïtieve wijdse innerlijke perspectief. Dat levert meteen ook grote aanpassingsproblemen op, zoals we allemaal kunnen constateren. Luisteren naar kinderen is essentieel.

Aandacht voor aanwezige kwaliteiten en competenties stimuleert het plezier in leren en ontplooien en zorgt tevens voor een enthousiaste aansturing ervan.

24 juni 2014.

Leren is het leukst en levert veel plezier op als je durft te " vallen 
(falen), op te staan, en vervolgens weer door te gaan". 
Dat kun je ook "vrolijk falen" noemen. 
Niet boos worden op jezelf omdat het ( weer) niet gelukt is.... Niet gefrustreerd raken omdat je vindt of eist van jezelf dat je het toch moet kunnen.....
Wel onderzoeken - via je ervaring en reflectie op de situatie - wat er gebeurt is. En vervolgens kijken en beslissen hoe je daar iets van kunt leren. Dan opnieuw en bewust een keuze maken.

Idealen en ambities leveren een essentiële drive, een motiverende kracht om iets te realiseren. Als die route van succes, prestaties en realisatie echter ten koste gaat van andere belangrijke waarden in je leven, dan komt er een moment dat je ervaringen opdoet die je als het ware even doen stilstaan.....
Deze (adem)pauze geeft een kort rustmoment.
Via de ervaring van je frustraties kun je dan bv tot het inzicht komen dat je het anders kunt gaan aanpakken. Emoties hebben een signaalfunctie. Hoe beter we deze signalen leren voelen en begrijpen des te helderder kunnen we voelen wanneer onze ambitieuze drive geworteld is in eigen waarden of enkel gericht is op scoren en presteren in de buitenwereld. Beiden zijn belangrijk. Het gaat om de verbinding en interactie tussen onze binnenwereld en buitenwereld.
Wanneer die verbinding, om welke reden dan ook, losgeraakt is ligt een burn-out op de loer.

24 juni 2014.

Luisteren is meer dan horen wat er gezegd wordt.

Vroeger als kind ontdekte en beleefde ik al dat luisteren naar iemand, of naar elkaar, iets heel anders is dan feitelijk horen welke woorden er uitgesproken worden. In mijn partner-relatie en tijdens het opgroeien van de kinderen kwam dit fenomeen ook veelvuldig aan bod. In mijn jarenlange praktijk van (yoga) lesgeven, alsook de vele communicatiecursussen die ik gaf, was dit een steeds terugkerend punt van conflict in vele situaties en relaties: luisteren of spreken werd een strijd om "gelijk", een discussie om te overtuigingen van gelijk/ongelijk. Daar is op zichzelf niets mis mee natuurlijk. Maar de context van een situatie is dan bepalend, evenals de relationele (hiërarchische) verhoudingen.

Aandachtig luisteren naar iemand omvat dus veel meer dan enkel horen wat er gezegd wordt. Het betekent ook dat je waar mogelijk vragen stelt aan die ander om het inzicht in een situatie te vergroten of te verdiepen. Ook vraagt het van de luisteraar om vertrouwen te geven aan het zelfbewustzijn van degene die vertelt, ongeacht in welke relatie/situatie dit gebeurt.
En dat houdt dan meteen in, dat je je eigen mening, oordeel, vooroordeel even "parkeert" en vanuit een open hart en mind luistert naar datgene wat de ander vertelt, zelfs als de inhoud van die gedachten en belevingswereld anders is dan die van jou!

De praktijk, de toepassing, is vele malen weerbarstiger dan deze woorden!
Zoals al eerder gezegd: Het is makkelijker gezegd dan gedaan:)
Neemt niet weg dat er steeds weer opnieuw een poging ondernomen kan worden, waarbij vrolijk falen een uitgangspunt mag zijn. Ik bedoel hiermee te zeggen dat je mag en kan leren, met vallen en opstaan. Het hoeft geen prestatie te zijn en het hoeft ook niet meteen perfect te zijn!

Observeer maar eens in jouw dagelijkse leven hoeveel mensen er werkelijk geïnteresseerd naar je luisteren? En trek dan je eigen conclusies. Dat kan namelijk niemand beter dan jijzelf 

Een mooie dag toegewenst.

24 juni 2014.

Het leven in de geestelijke wereld evenals in onze gedachtenwereld werkt volgens hele andere principes en ordeningen, dan de ervaring ervan hier op aarde in de materie.

Iedereen kent en weet uit eigen ervaring dat een beslissing met je hoofd, vanuit je gedachtenwereld, genomen kan zijn. En de uitvoering, de toepassing, daarvan in de dagelijkse realiteit brengt vaak hele andere ervaringen met zich mee.

Een al-oude wijsheid zegt hier dan ook: 
Het is makkelijker gezegd dan gedaan:)
Herkenbaar?

24 juni 2014.

Het lichaam kán ook de boodschapper zijn van de intuïtie, maar niet elke lichamelijke impuls is een intuïtieve openbaring! Het lichaam reageert vaak ook instinctief vanuit overleving. Het is dus belangrijk om onderscheid te maken tussen inspiratie, intuïtie en instinct. Het zijn verschillende bewustzijnsfrequenties, verbonden met verschillende ontwikkelingsprocessen.

Iedereen heeft intuïtie. In ieder mens schuilt dan ook de kracht om over deze intuïtieve vermogens te beschikken. Intuïtieve training leert ons richting te geven aan onze intuïtie. 
Het intuïtieve bewustzijn is verbonden met de intelligentie van het hart.

23 juni 2014.

Wat is eigenlijk intuïtie? 
Een intuïtie is een gedachte, vaak vaag en kortstondig. De gedachte komt zomaar op, valt binnen, terwijl ik bv met iets heel anders bezig ben of over iets heel anders nadenk. Door er aandacht aan te geven en te observeren hoe dit werkte in mijn gedachten- en gevoelswereld, heb ik intuïtieve gedachte-impulsen leren herkennen als non-lineair, niet logisch. De gedachte wordt voelbaar en zichtbaar voor mij vanuit een bron in mijn innerlijke ruimte. Door dit scheppingsproces van gedachten te herkennen via waarneming en observatie ontwikkelde ik mijn vrije keuze-kracht met betrekking tot deze "inval". Via ervaring en inzicht wijzer geworden, voelde ik steeds meer vertrouwen in deze vrije en bewuste keuze om al dan niet gehoor te geven aan deze impulsen/invallen. Niet blindelings dus....

21 juni 2014

Via ego naar essentie.
Een van de grootste valkuilen die ik ben tegengekomen in mijn leven en mijn ontwikkelingsweg is dat de boodschapper verward wordt met de inhoud van de boodschap. De boodschapper wordt op een voetstuk geplaatst, aanbeden of verworpen, in plaats van kennis te nemen van de inhoud van de boodschap. Om vervolgens te observeren én te ervaren wat deze inhoud doet met jou, als ontvanger van die boodschap. Het maakt niet uit of dit nu betrekking heeft op jouw emotionele reacties, of op een andere mening die je hebt, of op een ander geloofs- gedachtegoed, of op een ander wereldbeeld/ideaal. Het is juist de diversiteit die uitnodigt tot een ander, ruimer, perspectief, een ander inzicht.

Hoe kun je jezelf leren bevrijden van nare en ongewenste emoties en gemoedstoestanden en meer in contact komen met jouw ziele-kwaliteiten en competenties en die leren aansturen? 
Wat vraagt dat van jou?

Voor mij was het een scholingsweg, waarbij het Leven zelf mijn leraar werd.

Het zijn niet de gebeurtenissen en de ervaringen zélf die je van slag doen raken of die een crisis veroorzaken. Het zijn je denkbeelden erover, die niet kloppen met de realiteit van het leven van alledag.
Deze denkbeelden zijn aangeleerd, zowel spiritueel, cultureel, als maatschappelijk en individueel. Ze zijn aangeleerd vanuit het verleden en zijn niet langer toepasbaar en werkzaam in het heden.
Dat vraagt om een ander denkkader, een ander referentiekader.

FACEBOOK - PAGINA: LEVENSKUNST - DE KUNST VAN LEVEN.

Op deze pagina vind je informatie over inzicht en bewustwordingsprocessen. De beschikbare informatie komt o.a. uit bronnen zoals: mijn opleiding als yogadocente, opleiding als communicatie-trainer, opleiding tot spirituele psychotherapeute bij White Lodge Nederland en Engeland en mijn ervaringsdeskundigheid. Mijn diepste intentie is te inspireren, te enthousiasmeren en te stimuleren tot zelf-inzicht en inzicht in (grotere) samenwerkingsverbanden: Leven in relatie(s).

LEVENSKUNST. 

Als ik in woorden probeer op te schrijven

wat ik van binnen woordeloos hoor

vraagt dat intense aandacht..

en verfijning..

keer op keer

en steeds maar weer…

eer ik kan benaderen

en uitdrukken

wat ik innerlijk gevoeld en gehoord heb.

Het vraagt stilte en ruimte

vertrouwen en ontvankelijkheid

om die innerlijke beweging te voelen,

die fluisterende stem

toe te laten…

Die zachte

innerlijke aansporende  stem

die in beelden en ervaringen

verhaalt en toont

hoe dingen “ZIJN”,

hoe geluk voelt…

Een ervaring,

intens beleefd,

onvergetelijk.

Een ervaring

die niet blijft

niet vast te leggen is

die enkel ervaring is van  “ZIJN”….

Soms vraagt het eindeloos wachten

in die innerlijke chaos.

Een andere ordening

verbonden met openhartig zijn,

ontvankelijk en vol vertrouwen.

Vertrouwen als beleving.

Een ervaring van

de universele levensstroom

die alle vormen draagt,

ongeacht….

zo anders dan een aangeleerd geloof.

Ontvankelijk zijn

in volle aandacht, nu.

Een vruchtbare bodem

voor nieuwe zaadjes,

nieuwe concepten,

inspiraties, verhalen,

die bevruchten en

nieuwe levensvormen creëren.

Keer…op  keer…

en steeds maar weer…

Annet.  Juni 2009 ©.