Beelddenkers hebben een andere wijze van informatieverwerking dan taaldenkers.

Gelukkig is daar in deze tijd steeds meer aandacht voor.

In het online-magazine Spirit4soul vind je een levensles beschreven in een persoonlijk verhaal.

http://www.spirit4soul.nl/sprong-in-het-diepe-of-een-val-in-een-andere-realiteit/

Lichtdragers-reis : opgroeien en opnieuw bewust geboren worden.

Naarmate het sterrenkindje groeide in haar aardse lichaam werd er van haar verwacht dat zij de aardse taal ging leren spreken. Ook werd verwacht dat zij zich ging verhouden tot de mensen en het leven om haar heen. Het spel en de interacties in haar aardse thuis met haar zus en haar drie broers ( er was een broertje bijgekomen intussen) was uitdagend. Hier was een veilige oefenplek om te leren hoe daarmee om te gaan. De krachtmetingen in het fysieke spel met haar broers wat vooral gericht was op winnen en verliezen, was leerzaam. Ze constateerde keer op keer dat ze het spel zelf interessanter en leerzamer vond dan winnen of verliezen. Dat vonden iedereen toch wel raar. Zo merkte ze keer op keer dat haar aanpak en haar kijk op de wereld niet gehoord en begrepen werd. Haar vertrekpunt was zo verschillend....

De mensentaal was ook heel anders. Grote groepen mensen dachten allemaal dezelfde gedachten. Zelf nadenken over wat ze dachten en of ze dat zelf ook zo voelden en begrepen was niet aan de orde. Het sterrekind begreep er niets van !

Ze probeerde haar eigen taal te spreken en te vertellen wat ze voelde en waar ze vandaan kwam. Tevergeefs. Ze werd niet begrepen en kon zich ( nog) niet anders verstaanbaar maken. Vreselijk was dit!!! Als ze de volwassenen om haar heen haar levensvragen voorlegde was het antwoord: Doe nou niet zo moeilijk. Je moet niet zo nadenken over alles, laat God maar voor jou denken....

Ze voelde zich steeds eenzamer en geïsoleerder. Wat een pijnlijk gemis! Het leek ook wel of haar licht-kern geen kracht had hier. Hoe ze ook dacht aan dit innerlijke lichtbolletje en aan het krachtige Licht van haar sterrenfamilie, het had geen uitwerking op haar omgeving. Alles bleef zwaar en donker… Om deze pijn en onmacht niet te voelen ging ze zich maar aanpassen aan de omgeving en zo vergat ze langzamerhand alles wat ze van plan was geweest, alles waar ze zich mee verbonden had vóór ze op reis ging..... Ze verloor zichzelf in de aardevorm en vergat haar gemis.

Op enig moment echter ging, zoals voor haar vertrek afgesproken, het tijdslot van het kluisje in het Lichtbolletje, haar Sterrenkern. De kluisdeur opende zich en het licht van thuis straalde zachtjes naar buiten en verlichtte de nabije omgeving. Ook stroomde de beschikbare informatie en de blauwdruk, het reisplan, mee naar buiten…

Maar... intussen had ons sterrenkindje zich zo aangepast, dat ze contact met de kern verloren was. Het enige wat ze zich gewaar werd was een zacht gevoelde trilling, een diep en pijnlijk verlangen, heimwee om terug te keren naar die wereld waar ze erbij hoorde, in harmonie was, en gezien en gerespecteerd werd om wat ze was! Dit verlangen bracht echter spontaan een herinnering omhoog in haar bewustzijn. Ineens wist ze weer het doel van haar bestaan. Ze herinnerde zich de vrije keuze die ze had gemaakt om naar de Aarde te komen en ervaringen op te doen hier, in deze afgescheiden levensvorm. Ze voelde opnieuw de weerstand en de verstarring die plaatsvond tijdens haar afdaling in de steeds zwaardere en dichtere trillingen van de Zwaartekracht. En ze besloot bewust en kordaat dat ze haar uitgeschreeuwde "Nee... ik wil niet ".... veranderde in een "Ja, nu herinner ik me de intentie en het doel van mijn geboorte in een aards lichaam en ik ga ervoor "......
Zo werd ze opnieuw en nu Zelf-bewust geboren in haar lichaam en het aardse Leven, in het volle besef van de Lichtwereld waar ze vandaan kwam.

Hoewel ze nu een duidelijke beslissing had genomen en haar focus opnieuw ingesteld had, viel de uitvoering ervan nog helemaal niet mee! In haar ont-moetingen met anderen ervoer ze steeds opnieuw dat mensen heel veel wisten te vertellen over licht en liefde, over meesters, over het overstijgen van je ego en hoe dat dan moest, over spiritualiteit en nog veel meer….maar als ze helder keek vanuit het Licht van haar innerlijk gevoelde waarheid, dan klopte alle woorden niet met het gedrag. Ook luisterden de mensen slecht naar elkaar. Het viel haar op dat ze wel tégen elkaar praatten, maar niet mét elkaar. Er was geen harmonische resonantie. Iedereen wist het heel goed voor een ander, maar zelf toepassen…....ho maar!

Het kostte nog heel wat kruim om dit perspectief steeds voller en Zelfbewuster toe te passen in het dagelijkse leven. De bestaande verschillen te accepteren en er in alle openheid mee om te gaan. Met intuïtie als kompas in samenwerking met het denk-vermogen als instrument voor verandering zette ze zich in om een andere taal te scheppen: de taal van het hart. Een taal, erop gericht, de wijsheid en het innerlijk Licht in de ander aan te raken.... zodat iedereen zijn innerlijke licht Zelfbewust aansteekt. Niet langer op gezag van een uiterlijke autoriteit, maar uit vrije wils-keuze en in overgave aan je innerlijke Identiteit, aan dat wat je BENT.

Durven luisteren vanuit deze Aandachtige Aanwezigheid, ondanks alle andere denkbeelden en meningen. Alle maskers laten vallen....alle bescherming opgeven....zichtbaar worden... en de Liefde léven....

Wat een uitdaging en een boeiend levens-avontuur!

Lichtdragers - reis: geboren worden.

Door de regelmatige harteklop en de omhulling van deze donkere veilige ruimte kon ze opnieuw haar lichtkern voelen temidden van allerlei andere waarnemingen.

En ineens werd ze zich gewaar van andere licht-kernen, ergens buiten deze veilige donkere ruimte waar zij zich bevond. Wonderlijk hoe hun uitwisselingen en interacties plaats konden vinden via lichtlijnen, die van lichtkern naar lichtkern liepen dwars door allerlei trillingslagen heen. En ineens herinnerde ze zich dat ze met een Sterre-groep op weg waren gegaan en dat die lichtverbinding onverbrekelijk was. Die herinnering was even helemaal weggevaagd door de verkrampende schrik en de intensiteit van alle ervaringen. Onmiddellijk voelde ze weer de vreugde en het vuur van enthousiasme, aanwezig in haar lichtkern. Telepathisch voerden ze gesprekken over de reis tot nu toe en de indrukken die ze hadden opgedaan. Het was geruststellend en vertrouwd om deze directe verbindingen en uitwisselen te ervaren.

Toen brak de tijd aan voor de volgende stap op deze ontdekkingsreis. Er kwam een oerproces op gang, vergelijkbaar met de enorme aanzuiging van de Zwaartekracht, maar nu een andere richting uit! Een uitdrijving.... Al worstelend en spiralend gaf ze zich over aan heftige druk van buitenaf. Steeds opnieuw een ritmische druk die de veilig ruimte waar ze verbleef samenperste en haar voortbewoog, voortstuwde, een donkere tunnel door….En ineens aan het einde van de tunnel was er een fel licht en heel veel geluiden en andere wezens om haar heen. Verbijsterd besefte ze dat ze in een totale andere dimensie, een andere ruimte, terecht was gekomen. Ze was in verwarring, voelde ineens van alles…..maar bovenal een schroeiende pijn bij elke ademhaling…. ze huilde, schreeuwde…..en alle aanwezigen lachte blij. Zo werd het Sterrekind geboren in een mensenlichaam op de planeet Aarde!

De eerste periode in haar aardelichaam was aangenaam, warm en koesterend. Haar aardse ouders hielden veel van haar en waren heel blij met haar. Ze zorgden voor haar met grote toewijding. Het sterrenkind liet zich voeden met deze zorgzaamheid en groeide in kracht. Ook genoot zij van de aanwezigheid van haar zus en haar broer, medereisgenoten op deze aardse ontdekkingsreis. Zo lang de uitwisseling nog plaatsvond in deze gevoelde trillingstaal was het aangenaam, rustig en fijn om er te zijn. Regelmatig had ze nog innerlijk contact met haar Lichtwereld. Er was vreugde en geestdrift daar over alle ontwikkelingen die op de Planeet Aarde plaatsvonden. Een nieuwe werkelijkheid die langzaam maar zeker, heel organisch, zichtbaar ging worden....

Lichtdragers-reis: op weg...

Het plan werd voorgelegd aan de familieraad van Licht. Uitvoerig werd hier besproken en bekeken hoe dit alles aangepakt zou kunnen worden in het belang van álle Leven. Het kostte rijp beraad....

Was het wel verantwoord het sterrenkind naar die verre planeet te laten gaan waar nog zoveel onbegrip, disharmonie, schuld, schaamte en geweld aanwezig was? Het was immers alom bekend dat het mensenras op Planeet Aarde steeds dieper verzeild leek te raken in machteloosheid, woede en geweld. Het geschenk van de vrije wil – een hoog goed en een grote gave – werd enkel toegepast voor eigen belangen en niet voor het welzijn van allen en de hele planeet. Het sterrenkind zou dus, tijdelijk wonend in die menselijke vorm, de kracht van de scheppende vrije wil gaan ervaren en zelfstandig de scheppende kracht ervan leren toepassen. Was deze ontwikkelings-stap inmiddels wel te verwezenlijken?

Na uitvoerig overleg besloten ze het plan te steunen, waarbij een voorwaarde in het plan werd ingebouwd dat er gewerkt zou worden met de gebundelde kracht van groeps-energie gericht op het gezamenlijke belang van alle Levensvormen.

Een groep Sterre-kinderen, met dezelfde intentie en hetzelfde doel, die tezamen naar de Planeet Aarde zouden reizen. Vanuit ieders eigen incarnatie-verlangen en individualiteit en tegelijkertijd verbonden met de groeps-intentie. Voor hun vertrek leerden ze op welke wijze ze contact konden maken met elkaar...in hun verschillende Aardse settings.... en met de Bron van Aloude Wijsheid. Ook werden ze geschoold in de werking van Kosmische Wetten. De afspraak werd gemaakt dat er vanuit de Familie van Licht begeleiding zou zijn op deze reis. Niet te opvallend, zodat ze zelfstandig ervaringen op konden doen. Wel liefdevol aanwezig en met intense aandacht. Zo gezegd zo gedaan! Ze maakten afspraken met elkaar over hoe en wanneer contact te zoeken. Dit zou gebeuren via directe inspiraties in het denk-vermogen en ook via het intuïtieve bewustzijn dat zich kenbaar kon maken aan ieder via gevoelde verbondenheid.

Deze afspraak werd, tezamen met de opgedane kosmische kennis en wijsheid, opgeslagen in een kluisje in het sterrenlichaam, zodat het niet verloren zou raken.....Het kluisje kreeg de vorm van een licht-atoom, een licht-drager!

En toen brak de grote dag aan en ging de avontuurlijke reis beginnen....

Opgetogen en vol vreugde en enthousiasme ging ons sterrenkind op reis. Na vele omzwervingen kwam ze in de buurt van de aardesfeer. Het werd donkerder om haar heen en allerlei schaduwen flitsten langs haar. Haar zin in het avontuur verdween geleidelijk achter een beangstigende gewaarwording.... waarbij ze langzaam maar zeker de controle over haar voertuig verloor. Alsof ze in een donker gat gezogen werd met een kracht waar ze weinig tegenover had te stellen. Ze verloor de gevoelde verbinding met de groep en viel.... en viel.... Nee.....schreeuwde ze van binnen...... zo was het toch niet...... zo zag het er niet uit vanuit het Licht.....Nee......toch maar niet......ik wil niet meer........... en ze deed vertwijfelde pogingen om de andere kant uit te bewegen....

Tevergeefs! De Wet van de Zwaartekracht had de sturing overgenomen! Ze worstelde heftig en stribbelde tegen, maar niets hielp. Ze werd dieper en dieper in deze draaikolk gezogen.... en uiteindelijk belandde ze in een donkere ruimte waar het rustig en stil was. Hier kon ze even uitrusten en bekomen van haar beangstigende worsteling.

Terwijl ze uitrustte hoorde en voelde ze een geruststellende trilling. Deze deed haar herinneren aan de taal van thuis, de taal van haar sterrenfamilie. Dit geluid nam bezit van haar en ze gaf zich eraan over, pulseerde mee.... als vanzelf.

Naarmate ze langer op deze plek was begreep ze - woordeloos - dat deze pulsatie veroorzaakt werd door de harteklop van haar aardse moeder in wiens baarmoeder ze verbleef! Veilig gedragen, rustig gewiegd....

En naarmate de aardse tijd verstreek voelde ze zich sterker worden, krachtig genoeg om in verbinding met haar aardse vorm, zelfstandig, verder te reizen en ook deze veilige ruimte te verlaten....

wordt vervolgd.

De Lichtdragers-reis.

Er was eens een sterrenkind...... Ze hoorde bij een sprankelende stralende sterrenfamilie die alles wist van het planetaire en interstellaire sterrenleven, een leven van verbondenheid, sprankeling, harmonie en schoonheid: het interstellaire leven, verbonden met kosmische cycli van evolutie.

Wat deze wijze van leven zo aantrekkelijk maakte was de sterrentaal, een taal van trilling en aantrekkingskracht. Deze intelligente sterrentaal was diep geworteld in en verweven met de Kosmische Wet van Aantrekking en Aanraking. Een taal van wederzijdse verbondenheid. Een dans van energieën!

Waar ze niet zo veel van wisten in deze sferen en in deze familie, was de taal en de wijze van samenleven van een planeet in een verre uithoek van dit sterrenstelsel. Deze planeet werd “Aarde” genoemd. Het leven op Aarde was ook verbonden met Aantrekking en Aanraking. Daar echter, in de Aardetaal, werd deze Kosmische Wet van Ordening “Zwaartekracht” genoemd. Een Natuurwet. Een boeiend verschil.

Het bijzondere van Planeet Aarde en de aardse taal was dat daar scheppingsmogelijkheden werkzaam waren, die veel overeenkomsten vertoonden met de sterrentaal. Er was echter een groot verschil in werkzaamheid van het scheppende bewustzijn! In het sterrenleven hoefde een gedachte maar uit te gaan en het was reeds geschapen. De vormgevende krachten op aarde werkten echter heel anders!

De mogelijkheid die het mensenras daar had om de elementen te onderzoeken waren ongekend. Ook de levenskrachtige emotionele energie om vormen te veranderen kwam in die samenstelling in de sterrenwereld niet voor.

En dan het leren via ervaringen! Dat was nog eens een aparte manier van ontwikkelen. Zo kon de essentie van alles gekend worden op een zeer speciale wijze. Het concept van de vrije wil was ook volop in ontwikkeling daar. Men ging er nog wel zeer onhandig mee om. De enige manier om dit alles nader te leren kennen was naar die verre planeet te reizen. Daar kon deze vormgevende kracht, deze scheppingskracht nader verkend en, in de wijsheid van harts-verbondenheid, begrepen worden.

Er waren reeds eerder reizen naar deze planeet ondernomen. En intussen was er veel informatie verzameld over de ondoordachte en disharmonische wijze van samenleven op deze planeet. Er waren ook verschillende gemeenschappelijke pogingen gedaan om het bewustzijn van het mensenras op aarde te inspireren tot een andere kijk en een andere werkzaamheid… Helaas kristalliseerden deze inspiraties echter in de loop der geschiedenis steeds weer opnieuw uit in overtuigingen, gebaseerd op dogma’s en regels. Overtuigingen, gebouwd op een fundament van straffen en belonen, in plaats van op een natuurlijke en vruchtbare voedingsbodem van geestelijke groei en ontwikkeling.

Vanuit de Kosmische cyclus van Evolutie en Creatie kwam het moment steeds naderbij waarop een belangrijke interstellaire ontmoeting zou gaan plaatsvinden. Een gebeurtenis die grote veranderingsprocessen zou gaan bewerkstelligen…

Vanuit haar verlangen naar avontuur en groei, alsook haar verlangen een bijdrage te leveren, bood het sterrenkind aan om een belangrijke stap te nemen en haar sterrenfamilie te verlaten - uit Harmonie te vallen – om deel te nemen aan de voorbereiding van deze avontuurlijke en zo wezenlijke kosmische ontmoeting.

wordt vervolgd......