Vandaag is dit artikel gepubliceerd over helder-hoog-gevoeligheid in het online magazine spirit4soul.nl
Het is een thema wat op vele verschillende manieren beschreven wordt en waar ook veel verwarring in, en weerstand tegen, bestaat.

Ik wil met de inhoud van dit stukje graag een bijdrage leveren in herkenning, helderheid, en mogelijke keuzes, door kennis, inzicht en eigen ervaring in een groter perspectief van ontwikkeling te plaatsen.

Horen, zien en…..??

Nowdadays a lot of highly conscious and sensitive souls are born into a physical body to enlighten the world in a simple way. They radiate their light into every day life. 

The GPS of their inner system is active and still working and navigating... even after birth into an old system. :)

De constructieve kracht van Herinnering

Blij met de plaatsing van dit artikel in het online-magazine: spirit4soul.nl
Wens dat het veel herkenning zal geven bij een ieder die het leest!

Het spanningsveld tussen innerlijke en uiterlijke ontwikkeling.

In deze Paastijd een inspiratie voor alle "wachtenden" die nog niet zo goed in hun wezenskracht durven te "springen" en te voelen en herinneren wie ze zijn en wat hun mogelijkheden zijn:)
Het vraagt moed én het vraagt een bewuste keuze ( focus).
Durf jij?

MEDITATIE - VISUALISATIE: DE WACHT-RUIMTE:

Keer je aandacht naar binnen....
Haal een aantal keer diep adem en voel die beweging van de ademstroom in je lijf....., hier-en-nu....
De adem komt en gaat in zijn eigen tempo..... en jij voelt én neemt waar tegelijkertijd:)
De adem , het element lucht, verbindt iedere keer weer heel organisch ruimte met vorm.... en vorm met ruimte....een wederkerig communicatie (uitwisselings) proces....

Stel je dan eens voor dat je in een wacht-ruimte zit.....
Hoe ziet jouw wacht-kamer eruit?
Welke beelden laat jouw innerlijk aan jou zien?
Voel de sfeer.....ruik de geur..... hoor de geluiden hier...
Zit je daar alleen..... of zijn er ook anderen aanwezig...?

Dan gaat er een deur open en er verschijnt iemand in de deuropening. Kijk maar opnieuw aandachtig welk beeld jou getoond wordt. Is het een wijze man/vrouw? Een kind? Een wezen van Licht? Een engel?  Vertrouw de informatie, het beeld, die uit jouw ziel omhoogkomt. Jouw ziel communiceert altijd met jou in voor jou verstaanbare en herkenbare beelden. Dat kan dus voor iedereen anders zijn...
Deze figuur in de deuropening roept jouw naam en geboortedatum.....

Je wordt uitgenodigd om - zelfstandig en bewust - in beweging te komen en mee te gaan...... het onbekende tegemoet...

Wat voel je?
Waar voel je dat in je lichaam?
Welke gedachten komen in je op?
Voel je ergens een "ja" ? Een...."maar eerst nog even...."?
Of een "nee"....?

Accepteer alles wat zich aandient.....wat hier aanwezig is.... en neem vervolgens een bewuste beslissing....
Jij - en jij alleen en zelfstandig - mag.... en kunt.... kiezen om in beweging te komen hier..... of te blijven wachten....

Niets moet... er is geen " juiste of perfecte" keuze of een "perfect" moment.  Het is jouw bestaansrecht om te mogen en kunnen kiezen voor zelfstandige beweging. en jij voelt innerlijk heel goed wat jouw verlangen is hier.

Mocht je besluiten om in beweging te komen en via deze veilige deuropening de ruimte achter de deur, het onbekende, tegemoet te gaan.... zie en voel dan wat zich innerlijk voor jou ontvouwt....

Veel plezier en ontdekkingen toegewenst en een mooie Paas-tijd!

De kracht van leren en ontwikkelen vraagt bij tijd en wijle om een groei-sprong. Net zoals in de natuur, ogenschijnlijk ineens, bloei zichtbaar wordt.

De kracht van leren en van innovatieve ontwikkelingen ligt in eerste instantie niet in de opname van kennis... maar in het ontsluiten! Een open mind en een open hart zijn daarbij belangrijke instrumenten. Een nieuw concept, een nieuw paradigma, botst vaak eerst tegen mentale en emotionele muurtjes aan.....voordat er een verbinding mee gemaakt kan worden en er een interactie tot stand gebracht wordt.

Herinnering:
Examentijd HBS.
Ik heb me te pletter geleerd voor Wiskunde en Algebra. Wil heel graag slagen en mijn diploma halen maar dit vak is een grote struikelblok. Hoe ik ook leer en mijn best doe... ik snap het gewoonweg niet. De grote dag breekt aan en ik zit aan mijn tafeltje met de examenopdrachten voor mijn neus. Ik lees ze door en begrijp er inderdaad niets van. Ik zucht en leun achterover... Kijk eens in het rond naar al die zwoegende klasgenoten. Oh, oh wat zitten die fanatiek te schrijven!
Ik sluit mijn ogen en vertel mezelf dat ik nog 10 minuutjes blijf zitten hier en dan het lokaal ga verlaten. Helaas pindakaas dan maar. Zucht..... en dan verdwijn ik in een ander perspectief. Zomaar, moeiteloos. Rare gewaarwording hoor en toch ook wel ontspannend... 
Dan open ik mijn ogen weer en lees nog maar een keertje de opdrachten voordat ik ga vertrekken. 
Wauh...ik begrijp ineens helemaal wat hier staat !!!
Zo begin ik alsnog de opdrachten te maken. Moeiteloos en effectief werk ik alles af en ik "weet" dat het klopt. Wonderlijk. Opgelucht stap ik naar buiten. 
Na een paar dagen krijgen mijn ouders een telefoontje van de wiskunde leraar en ik moet komen voor een gesprek. Hoe is het mogelijk dat jij, die het hele jaar zware onvoldoendes scoorde, nu ruim een 8 scoort is zijn vraag aan mij. Op welke wijze heb je gespiekt? 
Ik vertel, in alle onschuld en naar waarheid, dat ik niet gespiekt heb. Wel hard geleerd en me zo goed mogelijk voorbereid op het examen. En daar, ter plekke en op het cruciale moment, alle inspanningen over welke score dan ook heb losgelaten. 
Hij begreep…. en ik ontving het felbegeerde papiertje.

Nu zo'n vijftig jaar later brengt deze herinnering een brede glimlach tevoorschijn omdat ik terug- kijkend, begrijp ik dat juist de overgave, na alle geleverde inspanningen, me kennelijk in ander referentie-kader bracht waar ik ineens wel verbanden zag en formules snapte. 

Nu weet ik dat " leren" vele facetten heeft en dat ont-wikkeling vooral te maken heeft met ont-sluiting. Met het leggen van verbanden meer dan met het volstoppen met nog meer kennis:) 
Een ander (creatief en innovatief) perspectief verbonden met non-dualiteit.

Het leven als spiegel.

online magazine: spirit4soul.nl

Kijken in de spiegel van het leven

Hoe kunnen wij mede-scheppers, co-creators, worden?
De mens is het enige wezen dat in staat is om bewust veranderingen aan te brengen in aangeleerd gedrag en aangeleerde gedachten..... lees meer over een van de mogelijke werkingen van het scheppingsproces in het online magazine spirit4soul !

Hoe werkt het scheppingsproces in ons en met ons?

De boom des levens.

Er was eens een hele grote boom, een drakenboom, die midden in sappige groene wei stond. Deze grote sterke boom stond daar aanwezig te zijn dag na dag, seizoen na seizoen, jaar na jaar. 

Oorspronkelijk was deze boom een lelieachtige plant die groeide op rode vulkanische aarde. In de loop der tijden was ook in deze rode aarde het plantenleven tot bloei gekomen. Deze groei en bloei had de lelieachtige struik doen uitgroeien tot een stevige drakenboom, wel 20 meter hoog en vele duizenden jaren oud. 

Een boom gevuld met herinneringen....

Eeuwen geleden.... bevond deze boom zich temidden van een groot dichtbegroeid bos. Allerlei soorten bomen, grote en kleine, dikke en dunne leefden hier dicht op elkaar. Doordat ze zo dicht op elkaar leefden was er veel schaduw en weinig ruimte voor het zonlicht om door het bladerdak heen te dringen en de aarde eronder te verwarmen en zo groei en bloei te stimuleren. Op zekere dag, viel er een mals regenbuitje. Het was maar een klein buitje.. nog niet eens krachtig genoeg om de aarde onder het dichte bladerdak te bevochtigen. Wel bleven dikke druppels achter op het groene bladerdak. Een druppel bleef hangen aan de rand van een blad en hechtte zich daar.....

De zon kwam weer te voorschijn en straalde een warm, helder en fel licht uit over het groen. Terwijl dit licht uitbundig schitterde, ontstond er, op natuurlijke wijze, een brandglas; in de droge diepte begon er iets te smeulen...... en ineens ontstond er een vuurtje. Al gauw veranderde dit in een stevige brand en binnen afzienbare tijd was het grootste gedeelte van het bos afgebrand. Temidden van de verschroeide aarde bleef nog een wortel van de drakenboom over. Dit dunne en toch oo zo stevige worteltje overleefde deze natuurramp..... 

Langzamerhand, met de wisselingen van de seizoenen, veranderde de geblakerde aarde wederom in een groene sappige weide. Het worteltje groeide mee met deze veranderingen. Het vormde een nieuwe stam en schors en groeide uit tot een stevige sterke boom. Een volwassen drakenboom. Deze boom werd een rust- en schuilplaats voor mens en dier. Vogeltjes kwamen erin uitrusten en kwetterden er met elkaar vrolijk op los. Mensen zochten de schaduw van de boom op en gingen tegen de stam zitten om steun te voelen en uit te rusten in het groene sappige gras. Temidden van dit alles trokken dag en nacht, zon en maan aan de boom voorbij in een groot kosmisch ritme, een kosmische dans, op Aarde te voelen en te herkennen in het ritme van de seizoenen.

Op een nacht, geleid door het zilverachtige zachte licht van de volle maan, kwam er een meisje naar de boom. Ze ging tegen de stam zitten, keek omhoog naar de volle Maan, die de wereld om haar heen deed baden in een zacht zilverwit licht. Ontroerd door dit zachte zilveren licht begon het meisje te huilen.

“Ik hou het niet meer uit,” snikte ze. “Ik kan er niet meer tegen”.

“Waarom zijn de mensen toch vergeten waar ze vandaan gekomen zijn en waarom ze hier zijn? Het lijkt wel of ze niet wakker willen worden! Ze zijn zo gehecht aan macht en status en aan vermeende zekerheden. En zo vergeten ze helemaal om aandacht te schenken aan de schoonheid van de schepping en aan de scheppingskracht. Wat kan ik nou helemaal betekenen? Ik voel me zo machteloos, onvermogend en alleen”. Haar hele lijfje schokte van de snikken die diep uit haar hartje omhoog welde. De boom had met zijn aanwezigheid al vaak getroost en gesteund en toch... deze keer was anders! Vanuit herinnering wist de boom ineens weer van de kracht van die ene druppel... 

De boom besloot zijn zwijgende troostende aanwezigheid te doorbreken en een andere uitwisseling aan te gaan met dit snikkende wezentje. In de stam opende zich een geheimzinnig onzichtbaar deurtje en het meisje viel pardoes achterover, tuimelde door de stam omlaag en kwam terecht in een grote ondergrondse ruimte..... een grot, diep in het hart van Moeder Aarde. In deze grot waren allemaal wezentjes van licht bij elkaar. Ze zaten in een grote kring en het leek alsof ze op het meisje gewacht hadden.

“Wie zijn jullie?”, vroeg het meisje. “Wij zijn de kristalwezens” antwoorden zij in koor. Verwonderd keek het meisje om zich heen. Langs de wanden waren allemaal spiegels waaruit een soort van geheimzinnig licht straalde. Toen het meisje nieuwsgierig in een van de spiegels keek zag ze iets heel anders als dat ze verwachtte.....! In opperste verwarring keek ze naar het lichtbeeld van een oude wijze indianenvrouw. Verschrikt keek ze achter zich om te zien of daar misschien iemand stond! Maar nee, niets te zien! Ze keek de kring van lichtwezentjes rond. Niemand schoot haar te hulp. Wel voelde ze een woordeloze liefdevolle bemoediging die haar hart aanraakte en vulde. Opnieuw waagde ze het om in de spiegel te kijken. Nu zag ze dat de oude wijze indianenvrouw haar liefdevol toelachte en haar uitnodigend wenkte dichterbij te komen. Nog steeds in verwarring bewoog ze zich schoorvoetend in de richting van de spiegel. Dichterbij gekomen keek ze nogmaals aandachtig.... en terwijl ze keek veranderde het beeld in een caleidoscoop. Ze voelde zich opgenomen in een werveling van kleuren, dansend, spiralend, en ineens schouwde ze door alle beelden heen en zag alles tegelijkertijd: een jong meisje, een oude vrouw, een dolfijn, een leeuw.... allerlei vogels en andere dieren, gevolgd door allerlei prachtige landschappen, wolken, stenen, mineralen, kristallen, sterren, zon en maan. Het was nauwelijks te bevatten zo overweldigend en overvloedig! Toen was er weer het stralende beeld van de oude wijze vrouw. “Luister mijn kind,” zei ze, “en herinner je.......”

Je bent een kind van het Licht. Je hebt gekozen je liefde, je licht, en je wijsheid te brengen naar planeet Aarde. Als een baken van licht, een wegwijzer, een helder kristal. Toen je pas geboren was schouwde je nog met gemak in de wereld van de geest. Je had een open verbinding met het Licht. Daardoor keek je ook door de dichtere aardse vormen heen in de patronen en de matrix erachter. Je was echter niet in staat je wijsheid en inzichten te communiceren in de taal van de mens. Het verschil tussen dat wat je voelde en begreep en dat wat je hoorde was erg groot. Je onderging het natuurlijke proces van afzondering, afsluiting en begaf je op de weg van ervaring van onbegrip, afwijzing en miskenning. Niet vanuit tekortkoming, schuld of boete. Wel vanuit je vrijwillige keuze deze aardeontwikkeling te ervaren en geleid door je intuitie door deze ervaringsroute heen een weg te banen, een brug te bouwen. Niet alleen jij ervaart en groeit door deze ontwikkeling, maar alle wezens van licht met elkaar! Niemand valt uit deze scheppingsschoot, want zoals de weerspiegeling je al heeft laten zien: 

“ Ik ben een ander jou “.

Wanneer dit besef ten volle is doorgedrongen verdwijnt de voedingsbodem van oordelen, ruzie maken of oorlog voeren. Weet je, mijn kind, elke lichtcirkel is zo sterk als de zwakste schakel! Elk “lichtbeeld” dat eist de enige en volmaakte te zijn verliest zijn kracht en wordt getransformeerd door het besef en het inzicht, dat elke levensvorm evenveel bijdraagt aan leven en groei, gedragen door de voedingsbodem die eenheid IS. Aan het herscheppen van deze matrix wordt reeds volop gewerkt door vele (mensen) zielen...

Kom droog nu je tranen en weet dat je meer bent dan je tranen.......Kijk en verbind je met dat wat je nog meer bent.....met alles wat je bent....” vertelde ze met haar zachte helende stem van wijsheid. Het was alsof zorgzaam en liefdevol alle sluiers opzij geschoven werden. Al luisterend en voelend werd het meisje zich weer gewaar van alles wat ze bijna vergeten was! Het overspoelde haar met diepe vreugde en dankbaarheid. Heel stil zat ze daar een poosje.

En ineens drong het besef volledig door alles heen: 

Ook zij was een kind van Licht, geworteld in de Aarde van eenvoud, van Zijn temidden van complexiteit. 

Het was een vreugdevolle, ontroerende gebeurtenis!

Toen werd haar aandacht getrokken naar de ingang van de grot en daar zag ze haar dierbare wederhelft staan, haar tweelingvlam. Hij lachte breed, goedmoedig en trots naar haar en naar het gehele schouwspel. Dat ontroerde haar zeer, tot tranen toe; ze kreeg een brok in haar keel...Diep bewogen en verwonderd was ze. De liefde die uit zijn ogen straalde! Als twee stralende zonnetjes. Een woordeloos gesprek. Deze voelende aandacht bracht een golf van warmte en ontroering met zich mee die door haar heen ging. Ze voelde zich gezien en in haar waarde ge-eerd. 

Wat een liefdevolle bekrachtiging! 

Een natuurlijke uitwisseling volgde, een versmelting in liefdevol samenzijn. Integratie. 

Het Werk was gedaan. Isolement doorbroken, eenzaamheid opgelost. Samen konden ze nu, in alle krachtige eenvoud, een wegwijzer, een lichtbaken Zijn. Terwijl ze plaats namen in de cirkel van lichtwezens kwam er een gouden lichtstraal binnen die hen verlichtte en bekrachtigde en voortaan de weg zou wijzen via de lichtkracht van het Hart.

Annet Hoeijmans-Boon (c).

2002.

Blij en dankbaar voor plaatsing artikel in online-magazine!
Sluit aan bij voortgaande transformatie van (voor) oordelen betreffende het begrip Spiritualiteit:)

Wat houdt spiritueel leven eigenlijk in ? | Spirit 4 Soul - where the soul meets spirit

Beelddenkers hebben een andere wijze van informatieverwerking dan taaldenkers.

Gelukkig is daar in deze tijd steeds meer aandacht voor.

In het online-magazine Spirit4soul vind je een levensles beschreven in een persoonlijk verhaal.

http://www.spirit4soul.nl/sprong-in-het-diepe-of-een-val-in-een-andere-realiteit/

Lichtdragers-reis : opgroeien en opnieuw bewust geboren worden.

Naarmate het sterrenkindje groeide in haar aardse lichaam werd er van haar verwacht dat zij de aardse taal ging leren spreken. Ook werd verwacht dat zij zich ging verhouden tot de mensen en het leven om haar heen. Het spel en de interacties in haar aardse thuis met haar zus en haar drie broers ( er was een broertje bijgekomen intussen) was uitdagend. Hier was een veilige oefenplek om te leren hoe daarmee om te gaan. De krachtmetingen in het fysieke spel met haar broers wat vooral gericht was op winnen en verliezen, was leerzaam. Ze constateerde keer op keer dat ze het spel zelf interessanter en leerzamer vond dan winnen of verliezen. Dat vonden iedereen toch wel raar. Zo merkte ze keer op keer dat haar aanpak en haar kijk op de wereld niet gehoord en begrepen werd. Haar vertrekpunt was zo verschillend....

De mensentaal was ook heel anders. Grote groepen mensen dachten allemaal dezelfde gedachten. Zelf nadenken over wat ze dachten en of ze dat zelf ook zo voelden en begrepen was niet aan de orde. Het sterrekind begreep er niets van !

Ze probeerde haar eigen taal te spreken en te vertellen wat ze voelde en waar ze vandaan kwam. Tevergeefs. Ze werd niet begrepen en kon zich ( nog) niet anders verstaanbaar maken. Vreselijk was dit!!! Als ze de volwassenen om haar heen haar levensvragen voorlegde was het antwoord: Doe nou niet zo moeilijk. Je moet niet zo nadenken over alles, laat God maar voor jou denken....

Ze voelde zich steeds eenzamer en geïsoleerder. Wat een pijnlijk gemis! Het leek ook wel of haar licht-kern geen kracht had hier. Hoe ze ook dacht aan dit innerlijke lichtbolletje en aan het krachtige Licht van haar sterrenfamilie, het had geen uitwerking op haar omgeving. Alles bleef zwaar en donker… Om deze pijn en onmacht niet te voelen ging ze zich maar aanpassen aan de omgeving en zo vergat ze langzamerhand alles wat ze van plan was geweest, alles waar ze zich mee verbonden had vóór ze op reis ging..... Ze verloor zichzelf in de aardevorm en vergat haar gemis.

Op enig moment echter ging, zoals voor haar vertrek afgesproken, het tijdslot van het kluisje in het Lichtbolletje, haar Sterrenkern. De kluisdeur opende zich en het licht van thuis straalde zachtjes naar buiten en verlichtte de nabije omgeving. Ook stroomde de beschikbare informatie en de blauwdruk, het reisplan, mee naar buiten…

Maar... intussen had ons sterrenkindje zich zo aangepast, dat ze contact met de kern verloren was. Het enige wat ze zich gewaar werd was een zacht gevoelde trilling, een diep en pijnlijk verlangen, heimwee om terug te keren naar die wereld waar ze erbij hoorde, in harmonie was, en gezien en gerespecteerd werd om wat ze was! Dit verlangen bracht echter spontaan een herinnering omhoog in haar bewustzijn. Ineens wist ze weer het doel van haar bestaan. Ze herinnerde zich de vrije keuze die ze had gemaakt om naar de Aarde te komen en ervaringen op te doen hier, in deze afgescheiden levensvorm. Ze voelde opnieuw de weerstand en de verstarring die plaatsvond tijdens haar afdaling in de steeds zwaardere en dichtere trillingen van de Zwaartekracht. En ze besloot bewust en kordaat dat ze haar uitgeschreeuwde "Nee... ik wil niet ".... veranderde in een "Ja, nu herinner ik me de intentie en het doel van mijn geboorte in een aards lichaam en ik ga ervoor "......
Zo werd ze opnieuw en nu Zelf-bewust geboren in haar lichaam en het aardse Leven, in het volle besef van de Lichtwereld waar ze vandaan kwam.

Hoewel ze nu een duidelijke beslissing had genomen en haar focus opnieuw ingesteld had, viel de uitvoering ervan nog helemaal niet mee! In haar ont-moetingen met anderen ervoer ze steeds opnieuw dat mensen heel veel wisten te vertellen over licht en liefde, over meesters, over het overstijgen van je ego en hoe dat dan moest, over spiritualiteit en nog veel meer….maar als ze helder keek vanuit het Licht van haar innerlijk gevoelde waarheid, dan klopte alle woorden niet met het gedrag. Ook luisterden de mensen slecht naar elkaar. Het viel haar op dat ze wel tégen elkaar praatten, maar niet mét elkaar. Er was geen harmonische resonantie. Iedereen wist het heel goed voor een ander, maar zelf toepassen…....ho maar!

Het kostte nog heel wat kruim om dit perspectief steeds voller en Zelfbewuster toe te passen in het dagelijkse leven. De bestaande verschillen te accepteren en er in alle openheid mee om te gaan. Met intuïtie als kompas in samenwerking met het denk-vermogen als instrument voor verandering zette ze zich in om een andere taal te scheppen: de taal van het hart. Een taal, erop gericht, de wijsheid en het innerlijk Licht in de ander aan te raken.... zodat iedereen zijn innerlijke licht Zelfbewust aansteekt. Niet langer op gezag van een uiterlijke autoriteit, maar uit vrije wils-keuze en in overgave aan je innerlijke Identiteit, aan dat wat je BENT.

Durven luisteren vanuit deze Aandachtige Aanwezigheid, ondanks alle andere denkbeelden en meningen. Alle maskers laten vallen....alle bescherming opgeven....zichtbaar worden... en de Liefde léven....

Wat een uitdaging en een boeiend levens-avontuur!

Lichtdragers - reis: geboren worden.

Door de regelmatige harteklop en de omhulling van deze donkere veilige ruimte kon ze opnieuw haar lichtkern voelen temidden van allerlei andere waarnemingen.

En ineens werd ze zich gewaar van andere licht-kernen, ergens buiten deze veilige donkere ruimte waar zij zich bevond. Wonderlijk hoe hun uitwisselingen en interacties plaats konden vinden via lichtlijnen, die van lichtkern naar lichtkern liepen dwars door allerlei trillingslagen heen. En ineens herinnerde ze zich dat ze met een Sterre-groep op weg waren gegaan en dat die lichtverbinding onverbrekelijk was. Die herinnering was even helemaal weggevaagd door de verkrampende schrik en de intensiteit van alle ervaringen. Onmiddellijk voelde ze weer de vreugde en het vuur van enthousiasme, aanwezig in haar lichtkern. Telepathisch voerden ze gesprekken over de reis tot nu toe en de indrukken die ze hadden opgedaan. Het was geruststellend en vertrouwd om deze directe verbindingen en uitwisselen te ervaren.

Toen brak de tijd aan voor de volgende stap op deze ontdekkingsreis. Er kwam een oerproces op gang, vergelijkbaar met de enorme aanzuiging van de Zwaartekracht, maar nu een andere richting uit! Een uitdrijving.... Al worstelend en spiralend gaf ze zich over aan heftige druk van buitenaf. Steeds opnieuw een ritmische druk die de veilig ruimte waar ze verbleef samenperste en haar voortbewoog, voortstuwde, een donkere tunnel door….En ineens aan het einde van de tunnel was er een fel licht en heel veel geluiden en andere wezens om haar heen. Verbijsterd besefte ze dat ze in een totale andere dimensie, een andere ruimte, terecht was gekomen. Ze was in verwarring, voelde ineens van alles…..maar bovenal een schroeiende pijn bij elke ademhaling…. ze huilde, schreeuwde…..en alle aanwezigen lachte blij. Zo werd het Sterrekind geboren in een mensenlichaam op de planeet Aarde!

De eerste periode in haar aardelichaam was aangenaam, warm en koesterend. Haar aardse ouders hielden veel van haar en waren heel blij met haar. Ze zorgden voor haar met grote toewijding. Het sterrenkind liet zich voeden met deze zorgzaamheid en groeide in kracht. Ook genoot zij van de aanwezigheid van haar zus en haar broer, medereisgenoten op deze aardse ontdekkingsreis. Zo lang de uitwisseling nog plaatsvond in deze gevoelde trillingstaal was het aangenaam, rustig en fijn om er te zijn. Regelmatig had ze nog innerlijk contact met haar Lichtwereld. Er was vreugde en geestdrift daar over alle ontwikkelingen die op de Planeet Aarde plaatsvonden. Een nieuwe werkelijkheid die langzaam maar zeker, heel organisch, zichtbaar ging worden....

Lichtdragers-reis: op weg...

Het plan werd voorgelegd aan de familieraad van Licht. Uitvoerig werd hier besproken en bekeken hoe dit alles aangepakt zou kunnen worden in het belang van álle Leven. Het kostte rijp beraad....

Was het wel verantwoord het sterrenkind naar die verre planeet te laten gaan waar nog zoveel onbegrip, disharmonie, schuld, schaamte en geweld aanwezig was? Het was immers alom bekend dat het mensenras op Planeet Aarde steeds dieper verzeild leek te raken in machteloosheid, woede en geweld. Het geschenk van de vrije wil – een hoog goed en een grote gave – werd enkel toegepast voor eigen belangen en niet voor het welzijn van allen en de hele planeet. Het sterrenkind zou dus, tijdelijk wonend in die menselijke vorm, de kracht van de scheppende vrije wil gaan ervaren en zelfstandig de scheppende kracht ervan leren toepassen. Was deze ontwikkelings-stap inmiddels wel te verwezenlijken?

Na uitvoerig overleg besloten ze het plan te steunen, waarbij een voorwaarde in het plan werd ingebouwd dat er gewerkt zou worden met de gebundelde kracht van groeps-energie gericht op het gezamenlijke belang van alle Levensvormen.

Een groep Sterre-kinderen, met dezelfde intentie en hetzelfde doel, die tezamen naar de Planeet Aarde zouden reizen. Vanuit ieders eigen incarnatie-verlangen en individualiteit en tegelijkertijd verbonden met de groeps-intentie. Voor hun vertrek leerden ze op welke wijze ze contact konden maken met elkaar...in hun verschillende Aardse settings.... en met de Bron van Aloude Wijsheid. Ook werden ze geschoold in de werking van Kosmische Wetten. De afspraak werd gemaakt dat er vanuit de Familie van Licht begeleiding zou zijn op deze reis. Niet te opvallend, zodat ze zelfstandig ervaringen op konden doen. Wel liefdevol aanwezig en met intense aandacht. Zo gezegd zo gedaan! Ze maakten afspraken met elkaar over hoe en wanneer contact te zoeken. Dit zou gebeuren via directe inspiraties in het denk-vermogen en ook via het intuïtieve bewustzijn dat zich kenbaar kon maken aan ieder via gevoelde verbondenheid.

Deze afspraak werd, tezamen met de opgedane kosmische kennis en wijsheid, opgeslagen in een kluisje in het sterrenlichaam, zodat het niet verloren zou raken.....Het kluisje kreeg de vorm van een licht-atoom, een licht-drager!

En toen brak de grote dag aan en ging de avontuurlijke reis beginnen....

Opgetogen en vol vreugde en enthousiasme ging ons sterrenkind op reis. Na vele omzwervingen kwam ze in de buurt van de aardesfeer. Het werd donkerder om haar heen en allerlei schaduwen flitsten langs haar. Haar zin in het avontuur verdween geleidelijk achter een beangstigende gewaarwording.... waarbij ze langzaam maar zeker de controle over haar voertuig verloor. Alsof ze in een donker gat gezogen werd met een kracht waar ze weinig tegenover had te stellen. Ze verloor de gevoelde verbinding met de groep en viel.... en viel.... Nee.....schreeuwde ze van binnen...... zo was het toch niet...... zo zag het er niet uit vanuit het Licht.....Nee......toch maar niet......ik wil niet meer........... en ze deed vertwijfelde pogingen om de andere kant uit te bewegen....

Tevergeefs! De Wet van de Zwaartekracht had de sturing overgenomen! Ze worstelde heftig en stribbelde tegen, maar niets hielp. Ze werd dieper en dieper in deze draaikolk gezogen.... en uiteindelijk belandde ze in een donkere ruimte waar het rustig en stil was. Hier kon ze even uitrusten en bekomen van haar beangstigende worsteling.

Terwijl ze uitrustte hoorde en voelde ze een geruststellende trilling. Deze deed haar herinneren aan de taal van thuis, de taal van haar sterrenfamilie. Dit geluid nam bezit van haar en ze gaf zich eraan over, pulseerde mee.... als vanzelf.

Naarmate ze langer op deze plek was begreep ze - woordeloos - dat deze pulsatie veroorzaakt werd door de harteklop van haar aardse moeder in wiens baarmoeder ze verbleef! Veilig gedragen, rustig gewiegd....

En naarmate de aardse tijd verstreek voelde ze zich sterker worden, krachtig genoeg om in verbinding met haar aardse vorm, zelfstandig, verder te reizen en ook deze veilige ruimte te verlaten....

wordt vervolgd.

De Lichtdragers-reis.

Er was eens een sterrenkind...... Ze hoorde bij een sprankelende stralende sterrenfamilie die alles wist van het planetaire en interstellaire sterrenleven, een leven van verbondenheid, sprankeling, harmonie en schoonheid: het interstellaire leven, verbonden met kosmische cycli van evolutie.

Wat deze wijze van leven zo aantrekkelijk maakte was de sterrentaal, een taal van trilling en aantrekkingskracht. Deze intelligente sterrentaal was diep geworteld in en verweven met de Kosmische Wet van Aantrekking en Aanraking. Een taal van wederzijdse verbondenheid. Een dans van energieën!

Waar ze niet zo veel van wisten in deze sferen en in deze familie, was de taal en de wijze van samenleven van een planeet in een verre uithoek van dit sterrenstelsel. Deze planeet werd “Aarde” genoemd. Het leven op Aarde was ook verbonden met Aantrekking en Aanraking. Daar echter, in de Aardetaal, werd deze Kosmische Wet van Ordening “Zwaartekracht” genoemd. Een Natuurwet. Een boeiend verschil.

Het bijzondere van Planeet Aarde en de aardse taal was dat daar scheppingsmogelijkheden werkzaam waren, die veel overeenkomsten vertoonden met de sterrentaal. Er was echter een groot verschil in werkzaamheid van het scheppende bewustzijn! In het sterrenleven hoefde een gedachte maar uit te gaan en het was reeds geschapen. De vormgevende krachten op aarde werkten echter heel anders!

De mogelijkheid die het mensenras daar had om de elementen te onderzoeken waren ongekend. Ook de levenskrachtige emotionele energie om vormen te veranderen kwam in die samenstelling in de sterrenwereld niet voor.

En dan het leren via ervaringen! Dat was nog eens een aparte manier van ontwikkelen. Zo kon de essentie van alles gekend worden op een zeer speciale wijze. Het concept van de vrije wil was ook volop in ontwikkeling daar. Men ging er nog wel zeer onhandig mee om. De enige manier om dit alles nader te leren kennen was naar die verre planeet te reizen. Daar kon deze vormgevende kracht, deze scheppingskracht nader verkend en, in de wijsheid van harts-verbondenheid, begrepen worden.

Er waren reeds eerder reizen naar deze planeet ondernomen. En intussen was er veel informatie verzameld over de ondoordachte en disharmonische wijze van samenleven op deze planeet. Er waren ook verschillende gemeenschappelijke pogingen gedaan om het bewustzijn van het mensenras op aarde te inspireren tot een andere kijk en een andere werkzaamheid… Helaas kristalliseerden deze inspiraties echter in de loop der geschiedenis steeds weer opnieuw uit in overtuigingen, gebaseerd op dogma’s en regels. Overtuigingen, gebouwd op een fundament van straffen en belonen, in plaats van op een natuurlijke en vruchtbare voedingsbodem van geestelijke groei en ontwikkeling.

Vanuit de Kosmische cyclus van Evolutie en Creatie kwam het moment steeds naderbij waarop een belangrijke interstellaire ontmoeting zou gaan plaatsvinden. Een gebeurtenis die grote veranderingsprocessen zou gaan bewerkstelligen…

Vanuit haar verlangen naar avontuur en groei, alsook haar verlangen een bijdrage te leveren, bood het sterrenkind aan om een belangrijke stap te nemen en haar sterrenfamilie te verlaten - uit Harmonie te vallen – om deel te nemen aan de voorbereiding van deze avontuurlijke en zo wezenlijke kosmische ontmoeting.

wordt vervolgd......