Lichtdragers-reis : opgroeien en opnieuw bewust geboren worden.

Naarmate het sterrenkindje groeide in haar aardse lichaam werd er van haar verwacht dat zij de aardse taal ging leren spreken. Ook werd verwacht dat zij zich ging verhouden tot de mensen en het leven om haar heen. Het spel en de interacties in haar aardse thuis met haar zus en haar drie broers ( er was een broertje bijgekomen intussen) was uitdagend. Hier was een veilige oefenplek om te leren hoe daarmee om te gaan. De krachtmetingen in het fysieke spel met haar broers wat vooral gericht was op winnen en verliezen, was leerzaam. Ze constateerde keer op keer dat ze het spel zelf interessanter en leerzamer vond dan winnen of verliezen. Dat vonden iedereen toch wel raar. Zo merkte ze keer op keer dat haar aanpak en haar kijk op de wereld niet gehoord en begrepen werd. Haar vertrekpunt was zo verschillend....

De mensentaal was ook heel anders. Grote groepen mensen dachten allemaal dezelfde gedachten. Zelf nadenken over wat ze dachten en of ze dat zelf ook zo voelden en begrepen was niet aan de orde. Het sterrekind begreep er niets van !

Ze probeerde haar eigen taal te spreken en te vertellen wat ze voelde en waar ze vandaan kwam. Tevergeefs. Ze werd niet begrepen en kon zich ( nog) niet anders verstaanbaar maken. Vreselijk was dit!!! Als ze de volwassenen om haar heen haar levensvragen voorlegde was het antwoord: Doe nou niet zo moeilijk. Je moet niet zo nadenken over alles, laat God maar voor jou denken....

Ze voelde zich steeds eenzamer en geïsoleerder. Wat een pijnlijk gemis! Het leek ook wel of haar licht-kern geen kracht had hier. Hoe ze ook dacht aan dit innerlijke lichtbolletje en aan het krachtige Licht van haar sterrenfamilie, het had geen uitwerking op haar omgeving. Alles bleef zwaar en donker… Om deze pijn en onmacht niet te voelen ging ze zich maar aanpassen aan de omgeving en zo vergat ze langzamerhand alles wat ze van plan was geweest, alles waar ze zich mee verbonden had vóór ze op reis ging..... Ze verloor zichzelf in de aardevorm en vergat haar gemis.

Op enig moment echter ging, zoals voor haar vertrek afgesproken, het tijdslot van het kluisje in het Lichtbolletje, haar Sterrenkern. De kluisdeur opende zich en het licht van thuis straalde zachtjes naar buiten en verlichtte de nabije omgeving. Ook stroomde de beschikbare informatie en de blauwdruk, het reisplan, mee naar buiten…

Maar... intussen had ons sterrenkindje zich zo aangepast, dat ze contact met de kern verloren was. Het enige wat ze zich gewaar werd was een zacht gevoelde trilling, een diep en pijnlijk verlangen, heimwee om terug te keren naar die wereld waar ze erbij hoorde, in harmonie was, en gezien en gerespecteerd werd om wat ze was! Dit verlangen bracht echter spontaan een herinnering omhoog in haar bewustzijn. Ineens wist ze weer het doel van haar bestaan. Ze herinnerde zich de vrije keuze die ze had gemaakt om naar de Aarde te komen en ervaringen op te doen hier, in deze afgescheiden levensvorm. Ze voelde opnieuw de weerstand en de verstarring die plaatsvond tijdens haar afdaling in de steeds zwaardere en dichtere trillingen van de Zwaartekracht. En ze besloot bewust en kordaat dat ze haar uitgeschreeuwde "Nee... ik wil niet ".... veranderde in een "Ja, nu herinner ik me de intentie en het doel van mijn geboorte in een aards lichaam en ik ga ervoor "......
Zo werd ze opnieuw en nu Zelf-bewust geboren in haar lichaam en het aardse Leven, in het volle besef van de Lichtwereld waar ze vandaan kwam.

Hoewel ze nu een duidelijke beslissing had genomen en haar focus opnieuw ingesteld had, viel de uitvoering ervan nog helemaal niet mee! In haar ont-moetingen met anderen ervoer ze steeds opnieuw dat mensen heel veel wisten te vertellen over licht en liefde, over meesters, over het overstijgen van je ego en hoe dat dan moest, over spiritualiteit en nog veel meer….maar als ze helder keek vanuit het Licht van haar innerlijk gevoelde waarheid, dan klopte alle woorden niet met het gedrag. Ook luisterden de mensen slecht naar elkaar. Het viel haar op dat ze wel tégen elkaar praatten, maar niet mét elkaar. Er was geen harmonische resonantie. Iedereen wist het heel goed voor een ander, maar zelf toepassen…....ho maar!

Het kostte nog heel wat kruim om dit perspectief steeds voller en Zelfbewuster toe te passen in het dagelijkse leven. De bestaande verschillen te accepteren en er in alle openheid mee om te gaan. Met intuïtie als kompas in samenwerking met het denk-vermogen als instrument voor verandering zette ze zich in om een andere taal te scheppen: de taal van het hart. Een taal, erop gericht, de wijsheid en het innerlijk Licht in de ander aan te raken.... zodat iedereen zijn innerlijke licht Zelfbewust aansteekt. Niet langer op gezag van een uiterlijke autoriteit, maar uit vrije wils-keuze en in overgave aan je innerlijke Identiteit, aan dat wat je BENT.

Durven luisteren vanuit deze Aandachtige Aanwezigheid, ondanks alle andere denkbeelden en meningen. Alle maskers laten vallen....alle bescherming opgeven....zichtbaar worden... en de Liefde léven....

Wat een uitdaging en een boeiend levens-avontuur!