Vertrouwen in elkaar.

Vertrouwen in - en gedragen door - het Leven.

VERTROUWEN.

Hoe ervaar jij eigenlijk de betekenis van het woord vertrouwen?
Welke gedachten heb je daarover geleerd te denken?
Welke emoties worden daardoor geproduceerd?
Welke gevoelens komen dan bovendrijven?

Vertrouwen is een rekbaar begrip-in-ontwikkeling.
Vertrouw mij maar.... zegt de ouder tegen het kind, als het nog bezig is te leren ontdekken en te ontwikkelen.
Vertrouw jezelf nu maar... je kunt het..... is de boodschap enige jaren later, wanneer de ontwikkeling mee gericht is op zelf-vertrouwen.
Maar wie is dat zelf dan? Ben jij dat echt? of is dat wat je hebt leren denken wie je bent? Is dat zelf een samengesteld beeld, waarvan jij bent gaan geloven dat het de realiteit is?
En wat gebeurt daarna dan....?

Wat gebeurt er als je dat vertrouwen (nog) niet kunt voelen in je zelf?
Als je je onzeker en wantrouwend voelt?
Als je steeds het gevoel hebt dat je dat zelf-beeld ( wat je denkt dat je bent) moet verdedigen en beschermen, als mensen daar een kwetsende mening over hebben?
Wat gebeurt er als je niets begrijpt van de wereld om je heen en van datgene waar iedereen zich druk over maakt?
Dan ben je lastig, zwak of zwevend, en dus vreemd of vervreemd, is meestal de boodschap en de conclusie van de buitenwereld.

Maar wat bedoelt "men" dan met lastig. Onaangepast misschien?
Met zwevend. Levend vanuit een ander perspectief misschien?
Of met zwak. Niet meedoen met het recht van de sterkste?

Welke angst van die buitenwereld wordt hier in een afwijzend oordeel vervat en op jouw zelfbeeld geplakt?
En wat zegt dat dan eigenlijk over jou en datgene, diegene die jij wezenlijk en bent, meer dan het opgebouwde beeld?

Afgelopen weken beleven we dag in dag uit de breekbaarheid en de kwetsbaarheid van het leven. Slachtoffers van strijd en geweld.
Slachtoffers van primitieve krachten die gericht zijn op overleven, op winnen ten koste van welke verliezen dan ook.

Vertrouwen in de grotere kracht en bedoeling van het Leven zelf vraagt niet langer en passieve houding van hulpeloosheid en overgave aan iets groters buiten ons.
Deze uitbarstingen van primitieve krachten roepen juist een steeds grotere, andere, tegenkracht op nl de transformerende kracht van spirituele intelligentie.

We hebben geen controle over het Leven ook al denken we dat en zouden we dat ook graag het liefste willen.
We hebben wel een keuze!!!
En juist die mogelijkheid van een keuze maakt ons tot bewust(er) mens, die hierdoor uitstijgt boven de mogelijkheden van het dierlijke primitieve.

We kunnen kiezen voor geluk in plaats van gelijk.
We kunnen kiezen voor vertrouwen in plaats van wantrouwen.
We kunnen kiezen voor acceptatie van alle verschillende levensvormen, die allemaal en zonder uitzondering uitdrukkingen zijn van hetzelfde Leven.
Wanneer dit besef dieper doordringt in ons collectieve primitieve bewustzijn kan daar de transformatie plaatsvinden en stoppen we met het repeteren van oude, historische, patronen van oorlog, conflict en geweld.
Zo kunnen we, en dàt kunnen we alleen maar gezamenlijk, een samenleving opbouwen gebaseerd op wederzijds respect en vertrouwen.

Een aloude wijsheid zegt dan ook: verbeter de wereld en begin bij jezelf!

zie ook: www.linkedin.com