24 juni 2014.

Luisteren is meer dan horen wat er gezegd wordt.

Vroeger als kind ontdekte en beleefde ik al dat luisteren naar iemand, of naar elkaar, iets heel anders is dan feitelijk horen welke woorden er uitgesproken worden. In mijn partner-relatie en tijdens het opgroeien van de kinderen kwam dit fenomeen ook veelvuldig aan bod. In mijn jarenlange praktijk van (yoga) lesgeven, alsook de vele communicatiecursussen die ik gaf, was dit een steeds terugkerend punt van conflict in vele situaties en relaties: luisteren of spreken werd een strijd om "gelijk", een discussie om te overtuigingen van gelijk/ongelijk. Daar is op zichzelf niets mis mee natuurlijk. Maar de context van een situatie is dan bepalend, evenals de relationele (hiërarchische) verhoudingen.

Aandachtig luisteren naar iemand omvat dus veel meer dan enkel horen wat er gezegd wordt. Het betekent ook dat je waar mogelijk vragen stelt aan die ander om het inzicht in een situatie te vergroten of te verdiepen. Ook vraagt het van de luisteraar om vertrouwen te geven aan het zelfbewustzijn van degene die vertelt, ongeacht in welke relatie/situatie dit gebeurt.
En dat houdt dan meteen in, dat je je eigen mening, oordeel, vooroordeel even "parkeert" en vanuit een open hart en mind luistert naar datgene wat de ander vertelt, zelfs als de inhoud van die gedachten en belevingswereld anders is dan die van jou!

De praktijk, de toepassing, is vele malen weerbarstiger dan deze woorden!
Zoals al eerder gezegd: Het is makkelijker gezegd dan gedaan:)
Neemt niet weg dat er steeds weer opnieuw een poging ondernomen kan worden, waarbij vrolijk falen een uitgangspunt mag zijn. Ik bedoel hiermee te zeggen dat je mag en kan leren, met vallen en opstaan. Het hoeft geen prestatie te zijn en het hoeft ook niet meteen perfect te zijn!

Observeer maar eens in jouw dagelijkse leven hoeveel mensen er werkelijk geïnteresseerd naar je luisteren? En trek dan je eigen conclusies. Dat kan namelijk niemand beter dan jijzelf 

Een mooie dag toegewenst.